مقایسه دقت سه گیرنده تصویر دیجیتال و نرم افزار مربوط در تشخیص ضایعات پوسیدگی بین دندانی (مطالعه in vitro)

سابقه و هدف: استفاده از رادیوگرافی مستقیم دیجیتال داخل دهانی تنها در دو دهه گذشته امکان پذیر گشته است. برای تعیین این که آیا سیستم های دیجیتال جدید، تشخیص، درمان و پروگنوز را نسبت به روش های معمولی تغییر می دهند، مطالعات آزمایشگاهی و مطالعات کنترل شده کلینیکی مورد نیاز می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه دقت تشخیصی سه سیستم رادیوگرافی دیجیتال ccd در تعیین پوسیدگی های بین دندانی می باشد. مواد و روش ها: با استفاده از سه سیستم ccd دیجیتال planmecadixi 2 با نرم افزار اختصاصی dimaxixs 2.4.1(helsinki, finland) و progeny dental با نرم افزار اختصاصی cygnus media 3.0(usa) و rvgai trophy با نرم افزار اختصاصی trophy windows access(eastman kodak,france)، از هفتاد و هشت سطح دندانی مربوط به پنجاه و دو دندان خلفی کشیده شده ترمیم نشده، تحت شرایط استاندارد رادیوگرافی گرفته شد. تصاویر توسط سه مشاهده گر مورد بررسی قرار گرفتند. وجود و محل (عمق) واقعی پوسیدگی ها به وسیله ارزیابی هیستولوژیک تعیین شد. دقت تشخیصی سیستم ها به وسیله استفاده از ضریب توافق kappa مورد اعتبار سنجی قرار گرفت. یافته ها: هیچ تفاوت معنی داری در دقت تشخیصی پوسیدگی های بین دندانی، بین سه سیستم ccd به دست نیامد. استنتاج: دقت تشخیصی سیستم های دیجیتال ccd قابل مقایسه با یکدیگر است. وجود و عمق ضایعه، تأثیر معنی داری روی کارایی مدالیتی تصویربرداری ندارد. کارایی سیستم planmeca بهتر از دو سیستم دیگر و کارایی progeny بهتر از trophy بود، اما تفاوت بین آن ها معنی دار نبود.